عشق خيس 

بدون شرح 

نقاش نامعلوم 

قدمي بر آسمان 

گاهی به آسمان نگاه کن

روياهاي کوچک ما 

ناظرين خاموش شهر ما 

از تهي سرشار
جويبار لحظه ها جاريست 

بميريد بميريد، وز اين مرگ مترسيد
کز اين خاک برآييد ، سماوات بگيريد
بميريد بميريد، وز اين ابر برآييد
چو زين ابر برآييد همه بدر منيريد 

ريتم مرگ 

بايد برویم از پی یکدیگر
مادربزرگ من نیز رفت
روحش قرین رحمت ابدی

باز شرح با دوستان 

عکس تزئینی است
صرفا به جهت التيام بخشی به اذهان رنجور وخسته از ايران و انرژي صلح آميز هسته اي و مابقي قضايا

نقره فامان در وسعت لاجورد 

اينبار عکس از من شرح از دوستان 

مجمع عمومي سازمان درختان متحد 

در گوشه اي پرت از دنيا که از نظام هاي بي شمار کهکشانها مي درخشد، روزي ستاره اي بود که در آن جانداراني هوشمند مي زيستند و اينان زماني دانش را اختراع کردند و آن لحظه متکبرترين و نيز دروغگوترين لحظه بود در تاريخ دنيا. اما فقط يک لحظه بود، چراکه طبيعت بادهايي چند برانگيخت ، ستاره منجمد شد و جانداران هوشمند مردند
فردريش نيچه 

دستانم را دراز مي کنم بسوي آخرين برگ مبادا که نابهنگام بلغزد بر زمين
گفته بودي زمستان نشده مي آيي و من مي دانستم که دروغ مي گويي
اي واي باد می آید
چسب هاي کاغذيم کو

تصور کنید آدم چه حالی میشه وقتی از هزار و چهارصد و پنجاه و خورده ای پله به زور و نفس نفس زنان بالا بیاد و یکهو ببینه که یه پیرزن نقلی خیلی سرخوش جلوتر از اون بعد از بالا اومدن از اونهمه پله خیلی راحت و سبک بره روی لبه دیواره ها قدم بزنه ..فکر کنم اگه میشد من و اون خانم مسن شناسنامه هامون رو باهم عوض کنیم همه چیز صحیح تر و منطقی تر بود....مطمئنا مدرنیته کمیت زندگی انسانها رو بالا برده اما به قیمتی خیلی گزاف، به قیمت کاستن بی وقفه و بی حد و حصر از کیفیت زندگی

نازپروردگان

با صدهزار مردم تنهايم
بي صد هزار مردم نيز تنهايم در بی نهایت غار تنهاييم

چه لذتي دارد لمس هوا در آن هنگام که باد در میان سرانگشتانم جاری است