دستانم را دراز مي کنم بسوي آخرين برگ مبادا که نابهنگام بلغزد بر زمينگفته بودي زمستان نشده مي آيي و من مي دانستم که دروغ مي گويي
اي واي باد می آید
چسب هاي کاغذيم کو
posted by fakhereh at 12:52 PM
Thursday, April 06, 2006
دستانم را دراز مي کنم بسوي آخرين برگ مبادا که نابهنگام بلغزد بر زمينگفته بودي زمستان نشده مي آيي و من مي دانستم که دروغ مي گويي
اي واي باد می آید
چسب هاي کاغذيم کو
Previous Posts
- تصور کنید آدم چه حالی میشه وقتی از هزار و چهارصد و...
- نازپروردگان
- با صدهزار مردم تنهايمبي صد هزار مردم نيز تنهايم در...
- چه لذتي دارد لمس هوا در آن هنگام که باد در میان س...
- ستاره باران
- خانه ام ابريستيکسره روي زمين ابريست با آناز فراز...
- بدون شرحدر ياچه اوان، الموت
- کسي مي آيد و کسي مي رودو من خسته از این مسافران د...
- در فکر فردادرياچه اوان، الموت
- مسير سرخجاده قزوین، الموت
2 Comments:
حتا فصل ها هم دروغ مي گويند
آن كلاغي كه پريد،از فراز سر ما....
Post a Comment
<< Home