تقديم به همه گرسنگان زمين 

پنبه آسمان زده شد 

بدون شرح 

بدون شرح 

بدون شرح 

قايقي خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور بايد شد از اين شهر غريب

 

رو به تاريکي 

بدون شرح 

بدون شرح 

آوار 

آنسوترها در قاب 

کاسبي به سبک قديم
سنندج، کردستان 

رنگ در رنگ
بازار سنندج 

تنهايي بزرگ 

حمام، سنندج 

روزنه اي رو به گذشته 

بدون شرح 

ظهور 

بدون شرح 

روشنائيهاي همسايگانم از دورادور پيداست
من از مردم همين شهرم
آشنا با نگاهها يشان، با کلامهايشان، با خنده هايشان، با گريه هايشان
من از مردم همين شهرمم
اما بيگانه ام با پس کلامهايشان، نگاههايشان، خنده هاشان، گريه هاشان

سنگيني گذر زمان را بر شانه هاي خود احساس مي کنم
جاي قدمهايش را بر سنگفرشهاي خيابان بر گلهاي قالي خانه مي بينم
براي لمس لحظه اي بي زماني به آسمان نگاه مي کنم
اما افسوس در هجوم ابرها باز همان عقربه ها را مي بينم
انسان را از زمان گريزي نيست و من ياراي ايستادن در برابرش را ندارم
پس بگذراي زمان و با خود ببر مرا و تمام آنچه که دلم را با خود مي برداما...
فقط از آن همه ثانيه که داري چند ثانيه براي وداع به من قرض ده
خوب مي داني که به زودي با بهره به تو پس خواهم داد 

ميان ماندن و رفتن 

مواجهه
اين تک درخته عجيب من رو ياد ايران انداخت 

درياچه زريوار، کردستان