سقاخانه 

 

بدون شرح 

 

من از نهايت شب حرف مي زنم
از نهايت تاريکي
اگر به خانه من آمدي براي من اي مهربان چراغ بياور
و يک دريچه که از آن
به انتهاي کوچه خوشبخت بنگرم

 

که ره تاريک و لغزان است

 

بهار در پيش 

و خورشيد دگربار طلوع خواهد کرد
طلوعي خون بار
تقديم به مرتضا و سميه به پاس هم قدمي یشان

وهم وارونه روز 

بدون شرح 

بدون شرح 

بدون شرح 

مسير سرد 

خانه آرزوها برآب

وارونه 

آه ما هر روز در نظر یکدیگر نابود می شویم

آنچه ما از دیگران می دانیم

تنها خاطره لحظاتی است که آنان را شناخته ایم

و از آن زمان تاکنون، آنان تغییر یافته اند

تظاهر به اینکه ما و آنان همانی هستیم که بوده ایم

قرارداد اجتماعی سودمند وتسلی بخشی است

که گهگاه باید آن را درهم شکست

ما باید همچنان به خاطر بسپاریم

که در هر برخورد بیگانه ای را ملاقات می کنیم

تی اس الیوت

برج ميلاد 

لجن زار دل 

معشوق يخي من 

خزان اسير يخ