روشن تر از خاموشي، چراغي نديدم
و سخني به از بي سخني نشنيدم
ساکن سراي سکوت شدم
و صدره صابري پوشيدم
مرغي گشتم
چشم او، از يگانگي
پر او، از هميشگي
در هواي بي چگونگي، مي پريدم
کاسه اي بياشاميدم که هرگز، تا ابد
از تشنگي او سيراب نشدم
بايزيد بسطامي