این روزها حال و هوای مشت زن همیشه برنده ای رو دارم که بعد از سالها مشت زنی پی در پی با شک وتردید بسیاربالاخره شرکت در مسابقه نهایی رو از روی ناچاری و بامید اینکه این آخرین تورنمنت ابلهانه زندگیش باشه پذیرفته و متعاقب اون مثل همیشه طبق اصول دقیق و با تکیه بر تمرینات سخت ومداومش تا راند آخر بازی آخرعالی بازی کرده وحرفه ای ترین مشت هایی رو که بهترین و طولانی ترین ساعات عمرش رو صرف یادگیری اونها کرده حواله تمام حریفها کرده تا آخر بازی آخرین بازی هم طبق معمول برنده بوده اما درنهایت شاید فقط چندثانیه پیش ازبالا بردن دستش در این آخرین بازی با تعجب دیده که نقش بر زمینه و دست دیگری به عنوان برنده در دست داوره... .قهرمان قصه من هنوز از ضربه غیرمنتظره ای که ناگهان از پشت سر خورده گیجه گیجه و باورشکست براش سخته چون مشت زنی تنها کاریه که تمام زندگیش رو براش گذاشته، سعی کرده همیشه توش بهترین باشه وبدبختانه فکر می کرده که خوبتر از سایرین بلده ... بینوا قهرمان قصه من که حالا با این شکست مضحک و با این تن خسته، به سرعت تورنمنت دیگری رو باید از اول شروع کنه.. ...القصه با این احوال دوستان عفو بفرمایید که اگر این روزها هیچ چیز قابلی در چنته برای ارائه ندارم البته چه بسا که تا امروز هیچ وقت نداشته ا م........از تهی سرشار، جویبار لحظه ها جاری است